Για μένα αυτή η καραντίνα με την οποία έχουν λυσσάξει όλοι ότι τους την έχει δώσει γερά, δεν ήταν και κάτι το φοβερό, γιατί έτσι κι αλλιώς ο τρόπος ζωής μου, τα τελευταία χρόνια, αν εξαιρέσουμε το θέατρο, είναι ουσιαστικά βασισμένος κατά κύριο λόγο στην παραμονή μου στο σπίτι.
Ίσως γιατί μου αρέσει η από ωδή και η μοναχικότητα, ίσως γιατί επιζητώ και αποζητώ την ηρεμία, αφού ασχολούμαι με κάτι τόσο «θορυβώδες» και παρανοϊκά έντονο όπως είναι το θέατρο, ίσως γιατί η ασφάλεια του σπιτιού, μού δίνει δύναμη κι ενέργεια για ποικίλη δημιουργικότητα, ίσως γιατί τα έχω απολύτως βρει με τον εαυτό μου και κάνουμε την καλύτερη παρέα...!
Ωστόσο ο περιορισμός είναι περιορισμός, κακά τα ψέματα, με την έννοια ότι δεν επιλέγω την στιγμή, την διάρκεια ή το είδος της εξόδου μου. Μένοντας λοιπόν στο σπίτι, φρόντισα ν’ ασχολούμαι και ν’ απασχολούμαι με διάφορες δραστηριότητες και πολλές φορές δεν καταλαβαίνω πόσο γρήγορα περνά η ώρα. Κατ’ αρχάς κοιμάμαι ή ξαπλώνω χουζουρεύοντας, ατελείωτες ώρες.
Μαγειρεύω ή ετοιμάζω διάφορα γεύματα κατά την διάρκεια τις μέρας ( ή μάλλον πιο σωστά της νύχτας, γιατί κοιμάμαι πάρα πολύ αργά!) , μιας κι ακολουθώ μια ειδική διατροφή για αδυνάτισμα, μήνες τώρα. Αφιερώνω πολλές ώρες στο internet, κυρίως στα social media αλλά και σε ατελείωτο σερφάρισμα ποικίλου ενδιαφέροντος και από το laptop και από το tablet και από το κινητό μου, σε σημείο να με πονάνε τα μάτια και να βάζω κομπρέσες χαμομηλιού για να ξεκουραστούν!
Βλέπω πολλή τηλεόραση, παρακολουθώντας, εκτός από τα δελτία ειδήσεων για συνεχή ενημέρωση, αρκετές παλιές ελληνικές ταινίες και λέω φωναχτά όλους τους διαλόγους γιατί πλέον τις έχουμε μάθει απ’ έξω, πάμπολλες επαναλήψεις παλαιοτέρων σειρών - ό,τι σειρά δεν είχα δει στην εποχή της την έχω δει αυτήν την περίοδο! - (ειδικά τα ξημερώματα, μιας και κοιμάμαι όπως είπα γύρω στις 8 το πρωί!!!), talk shows, telemarketing, τα πάντα!!!
Διαβάζω βιβλία που ανακάλυψα στην βιβλιοθήκη μου και δεν θυμόμουν ότι είχα ή αγνοούσα ακόμα και την ύπαρξή τους. Μερικές φορές, όποτε έχω διάθεση, σκαλίζω τις ντουλάπες μου και βρίσκω πράγματα που επίσης δεν θυμόμουν ότι υπήρχαν, αλλά δεν τις τακτοποιώ γιατί βαριέμαι! Επίσης, μετά από χρόνια, αποφάσισα να ζωντανέψω τα πλήκτρα του πιάνου για να δω τι θυμάμαι από τα χρόνια του ωδείου...
Τέλος, μιλάω με τις ώρες στα τηλέφωνα με φίλους, γνωστούς, συνεργάτες και κυρίως με τους γονείς μου και τον αδελφό μου που ζουν στην Κύπρο και που έχω πεθυμήσει πολύ και δεν ξέρωπότε θα μπορέσω να ταξιδέψω για να τους συναντήσω... Ευτυχώς όμως που υπάρχει η τεχνολογία που μας φέρνει κοντά ανά πάσα στιγμή.
Δεν είμαι απ’ αυτούς που αγωνιούν να λήξουν άρον-άρον τα περιοριστικά μέτρα, γιατί είμαι ρεαλιστής και συνειδητοποιώ ότι η κατάσταση εξακολουθεί να είναι άκρως επικίνδυνη και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή, ωριμότητα και ψυχραιμία, ειδικά τώρα που επίκειται χαλάρωση και άρση κάποιων περιορισμών, για να μην έχουμε θλιβερά πισωδρομήματα.
Οπότε λοιπόν, οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν μου λείπει κάτι ιδιαίτερα κι έτσι δεν έχω στο μυαλό μου κάτι συγκεκριμένο που ν’ αδημονώ να κάνω μόλις «λήξει» (και καλά...) η καραντίνα, εκτός φυσικά από το να κατέβω στην Κύπρο, όπως είπα πριν, για να βρεθώ πάλι με την οικογένειά μου που την έχω πάνω απ’ όλους κι όλα και μου έχει λείψει απίστευτα... Αλλά αυτό ίσως αργήσει αρκετά, μιας και δεν έχει να κάνει με την λήξη της καραντίνας, αλλά με την ολοκληρωμένη επιστροφή στην υποτιθέμενη κανονικότητα, που φυσικά δεν θα είναι ποτέ ξανά τόσο «κανονική»...
Comments